last data update: 2011/10/14, 17:14

Website loading time

during the test: 2.26 s

cable connection (average): 2.8 s

DSL connection (average): 3.34 s

modem (average): 31.93 s

HTTP headers

Information about DNS servers

old-boy.blogspot.comCNAMEblogspot.l.google.comIN3600

Received from the first DNS server

Received from the second DNS server

Subdomains (the first 50)

Typos (misspells)

ild-boy.blogspot.com
kld-boy.blogspot.com
lld-boy.blogspot.com
pld-boy.blogspot.com
0ld-boy.blogspot.com
9ld-boy.blogspot.com
okd-boy.blogspot.com
opd-boy.blogspot.com
ood-boy.blogspot.com
ols-boy.blogspot.com
olx-boy.blogspot.com
olc-boy.blogspot.com
olf-boy.blogspot.com
olr-boy.blogspot.com
ole-boy.blogspot.com
old0boy.blogspot.com
oldpboy.blogspot.com
old-voy.blogspot.com
old-noy.blogspot.com
old-hoy.blogspot.com
old-goy.blogspot.com
old-biy.blogspot.com
old-bky.blogspot.com
old-bly.blogspot.com
old-bpy.blogspot.com
old-b0y.blogspot.com
old-b9y.blogspot.com
old-bot.blogspot.com
old-bog.blogspot.com
old-boh.blogspot.com
old-bou.blogspot.com
old-bo7.blogspot.com
old-bo6.blogspot.com
ld-boy.blogspot.com
od-boy.blogspot.com
ol-boy.blogspot.com
oldboy.blogspot.com
old-oy.blogspot.com
old-by.blogspot.com
old-bo.blogspot.com
lod-boy.blogspot.com
odl-boy.blogspot.com
ol-dboy.blogspot.com
oldb-oy.blogspot.com
old-oby.blogspot.com
old-byo.blogspot.com
oold-boy.blogspot.com
olld-boy.blogspot.com
oldd-boy.blogspot.com
old--boy.blogspot.com
old-bboy.blogspot.com
old-booy.blogspot.com
old-boyy.blogspot.com

Location

IP: 209.85.175.132

continent: NA, country: United States (USA), city: Mountain View

Website value

rank in the traffic statistics:

There is not enough data to estimate website value.

Basic information

website build using CSS

code weight: 207.69 KB

text per all code ratio: 66 %

title: Old Boy

description:

keywords:

encoding: UTF-8

language: en

Website code analysis

one word phrases repeated minimum three times

PhraseQuantity
να87
και80
το58
που41
θα33
τα32
τη31
δεν27
στο25
σε24
μου23
είναι22
με22
από20
τις18
κι16
την16
για16
Το15
οι15
ένα14
της12
μου.12
σου11
Δεν10
Για9
του9
πάντα9
τον9
τόσο8
λίγο8
Να8
αυτό8
Και8
Θα8
ότι8
Τα8
ήταν8
γιατί8
τους8
πάλι7
Αλλά7
εγώ7
έχω7
μουσική7
μια6
στην6
όμως6
Πρέπει6
πως6
αυτές6
λίγο.6
πιο6
είμαι6
μας6
συγκεκριμένη5
Είμαι5
αυτό.5
κάθε5
υπάρχει5
αυτό;5
ζωή5
Σε5
Οι5
μου,5
άλλοι5
δε5
έτσι5
τώρα5
Τι4
δική4
Καμία4
Ίσως4
μόνο4
Έχω4
πριν4
μετά4
Αυτό4
στη4
χωρίς4
τι4
καλύτερα4
όποια4
αυτή4
Όλα4
έχουν4
μέσα4
ούτε4
εαυτό4
μην4
μας.4
αυτά4
Μου4
Μάλλον4
τους.4
σκέψεις4
Γιατί4
κάτι4
Πόσο4
άλλες4
έχουμε3
Φάσκω.3
Ναι.3
λείπει.3
θες3
πω3
Μήπως3
σπίτι3
Αυτή3
Αντιφάσκω.3
τραγούδι3
στα3
μήπως3
αλλά3
κρίση,3
τελικά3
λογική3
Εγώ3
στις3
αυτήν3
Παρατηρώ3
Old3
σήριαλ3
όλοι3
Boy3
χώρα3
είχε3
καλά3
Πώς3
νιώθω3
στον3
Sing,3
γίνεται3
ακούω3
είχαν3
ίδιο3
λέω3
προς3
όταν3
σ’3
θες,3
ίσως3
τίποτα3
Με3
σπίτι.3
Την3
Από3
στιγμή3
έχει3
συγκεκριμένο3
κάνει3

two word phrases repeated minimum three times

PhraseQuantity
και να9
να το6
Πρέπει να6
αυτό που5
για να4
πάλι θα4
αυτές οι4
να μην4
από το4
από τα3
Φάσκω. Αντιφάσκω.3
Για λίγο3
σε όποια3
να σου3
Για λίγο.3
και το3
τη συγκεκριμένη3
μου. Τα3
τον εαυτό3
αυτή τη3
θα το3
με τη3
οι σκέψεις3
Old Boy3
αυτήν τη3
να με3
είναι σε3
να τις3

three word phrases repeated minimum three times

B tags

U tags

I tags

images

file namealternative text
Η Φωτό Μου
Powered by Blogger
free counter with statistics

headers

H1

H2

Παρασκευή, Οκτώβριος 14, 2011

Πέμπτη, Οκτώβριος 13, 2011

Τετάρτη, Οκτώβριος 12, 2011

Τρίτη, Οκτώβριος 11, 2011

Κυριακή, Οκτώβριος 09, 2011

Παρασκευή, Οκτώβριος 07, 2011

Πέμπτη, Οκτώβριος 06, 2011

Τετάρτη, Οκτώβριος 05, 2011

Τρίτη, Οκτώβριος 04, 2011

Δευτέρα, Οκτώβριος 03, 2011

Σάββατο, Οκτώβριος 01, 2011

Πέμπτη, Σεπτέμβριος 29, 2011

Τετάρτη, Σεπτέμβριος 28, 2011

Δευτέρα, Σεπτέμβριος 26, 2011

Σάββατο, Σεπτέμβριος 24, 2011

Τετάρτη, Σεπτέμβριος 21, 2011

Δευτέρα, Σεπτέμβριος 19, 2011

Κυριακή, Σεπτέμβριος 18, 2011

Παρασκευή, Σεπτέμβριος 16, 2011

Πέμπτη, Σεπτέμβριος 15, 2011

Για Μένα

Links

Previous Posts

Archives

H3

Παρασκευή, Οκτώβριος 14, 2011

Πέμπτη, Οκτώβριος 13, 2011

Τετάρτη, Οκτώβριος 12, 2011

Τρίτη, Οκτώβριος 11, 2011

Κυριακή, Οκτώβριος 09, 2011

Παρασκευή, Οκτώβριος 07, 2011

Πέμπτη, Οκτώβριος 06, 2011

Τετάρτη, Οκτώβριος 05, 2011

Τρίτη, Οκτώβριος 04, 2011

Δευτέρα, Οκτώβριος 03, 2011

Σάββατο, Οκτώβριος 01, 2011

Πέμπτη, Σεπτέμβριος 29, 2011

Τετάρτη, Σεπτέμβριος 28, 2011

Δευτέρα, Σεπτέμβριος 26, 2011

Σάββατο, Σεπτέμβριος 24, 2011

Τετάρτη, Σεπτέμβριος 21, 2011

Δευτέρα, Σεπτέμβριος 19, 2011

Κυριακή, Σεπτέμβριος 18, 2011

Παρασκευή, Σεπτέμβριος 16, 2011

Πέμπτη, Σεπτέμβριος 15, 2011

Για Μένα

Links

Previous Posts

Archives

H4

H5

H6

internal links

addressanchor text
5:21 μμ
12:03 πμ
6:26 μμ
12:30 πμ
11:04 μμ
7:20 μμ
11:16 μμ
3:53 μμ
12:13 πμ
1:10 πμ
1:49 πμ
11:37 μμ
8:30 μμ
3:46 μμ
1:00 πμ
10:53 μμ
6:27 μμ
7:18 μμ
1:19 πμ
12:29 πμ
12:39 πμ
Παραλλαγές σε ένα μπλουζ
Συλλογικές διαπραγματεύσεις
Zώντας στον υλικό κόσμο
Ως εδώ
Η Σταχτοπούτα λείπει σε ταξίδι για δουλειές
Whodunit
Out of the box
Eυθιξία
Α passage to India
Νοσηρό φαινόμενο
Μάρτιος 2005
Απρίλιος 2005
Μάϊος 2005
Ιούνιος 2005
Ιούλιος 2005
Αύγουστος 2005
Σεπτέμβριος 2005
Οκτώβριος 2005
Νοέμβριος 2005
Δεκέμβριος 2005
Ιανουάριος 2006
Φεβρουάριος 2006
Μάρτιος 2006
Απρίλιος 2006
Μάϊος 2006
Ιούνιος 2006
Ιούλιος 2006
Αύγουστος 2006
Σεπτέμβριος 2006
Οκτώβριος 2006
Νοέμβριος 2006
Δεκέμβριος 2006
Ιανουάριος 2007
Φεβρουάριος 2007
Μάρτιος 2007
Απρίλιος 2007
Μάϊος 2007
Ιούνιος 2007
Ιούλιος 2007
Αύγουστος 2007
Σεπτέμβριος 2007
Οκτώβριος 2007
Νοέμβριος 2007
Δεκέμβριος 2007
Ιανουάριος 2008
Φεβρουάριος 2008
Μάρτιος 2008
Απρίλιος 2008
Μάϊος 2008
Ιούνιος 2008
Ιούλιος 2008
Αύγουστος 2008
Σεπτέμβριος 2008
Οκτώβριος 2008
Νοέμβριος 2008
Δεκέμβριος 2008
Ιανουάριος 2009
Φεβρουάριος 2009
Μάρτιος 2009
Απρίλιος 2009
Μάϊος 2009
Ιούνιος 2009
Ιούλιος 2009
Αύγουστος 2009
Σεπτέμβριος 2009
Οκτώβριος 2009
Νοέμβριος 2009
Δεκέμβριος 2009
Ιανουάριος 2010
Φεβρουάριος 2010
Μάρτιος 2010
Απρίλιος 2010
Μάϊος 2010
Ιούνιος 2010
Ιούλιος 2010
Αύγουστος 2010
Σεπτέμβριος 2010
Οκτώβριος 2010
Νοέμβριος 2010
Δεκέμβριος 2010
Ιανουάριος 2011
Φεβρουάριος 2011
Μάρτιος 2011
Απρίλιος 2011
Μάϊος 2011
Ιούνιος 2011
Ιούλιος 2011
Αύγουστος 2011
Σεπτέμβριος 2011
Οκτώβριος 2011

external links

addressanchor text
Τετάρτη μεσημέρι καθοδόν προς την πρόβα. Κέντρο. Κολλημένος στην κίνηση. Ψάχνω στο ραδιόφωνο ένα κομμάτι να μου αλλάξει τη διάθεση. Να κάνει το μυαλό μου να φύγει από τις εικόνες που έχω μπροστά μου. Wild is the Wind. Ωραία. Το πέτυχα στην αρχή. Αφαιρούμαι.
Ο Έρωτας τελικά είναι το μόνο συναίσθημα που έχει τη δύναμη να σου ακυρώσει την πραγματικότητα.
Άρα και το μόνο που ίσως σε κάνει να περνάς αναίμακτα τη συγκεκριμένη εποχή, στη συγκεκριμένη χώρα. Η πρώτη γνωριμία έγινε τυχαία. Από την πρώτη στιγμή πιάνεις τον εαυτό σου να μην σκέφτεται τίποτα άλλο πέρα από το συγκεκριμένο πρόσωπο. Το συγκεκριμένο γέλιο. Τη συγκεκριμένη μυρωδιά. Το συγκεκριμένο άγγιγμα. Έλλειψη όταν δεν είσαι κοντά. Απογείωση όταν το σεξ ανακαλύπτεις πως είναι μοναδικό. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις.
Έστω. Καμία λογική δε χωράει σε αυτό που νιώθεις.
Καμία κρίση, καμία απορία που να είναι κοινή με των υπολοίπων. Χαμογελάς, αφαιρείσαι
ζηλεύεις, έχεις ταχυπαλμίες… Παράλογη εφίδρωση.
Ο χρόνος καταργείται …
Μήπως είναι λίγο νωρίς να πω «Σ’ αγαπώ»;
Αφού το νιώθω γιατί να μην το πω; Εγώ θα το πω και ό,τι γίνει.
Το λέω. Το ακούω πίσω.
Πάλι καλά… Να δώσω κλειδιά ή το χοντραίνουμε; Θα δώσω. Τα παίρνει… Χα… Εντάξει με θέλει το ίδιο.
Κοινή αίσθηση ηλιθιότητας που δεν μας νοιάζει όμως…
Μακάρι όλοι να ήταν τόσο αλλού όσο κι εσύ…
Όλες οι αισθήσεις στην τσίτα, κι ένα φιλί που δεν τελειώνει ποτέ… Θα πάμε σινεμά ή για ποτό;
Ή καλύτερα να μείνουμε σπίτι στο κρεβάτι και να βάζουμε μουσικές στο lap-top... Πολλή αγκαλιά, πολλή μουσική, και λίγο μετά αρχίζουν τα υποκοριστικά… «Αγάπη μου»… «Μωρό μου»…κλπ. κλπ.
Κάνεις ότι δεν σου αρέσουν αυτές οι γελοιότητες, αλλά κατά βάθος πετάς στα σύννεφα και θες να τις ακούς συνέχεια…
Ωραίο συναίσθημα. Παράλογο. Ένας άλλος εαυτός. Θες περισσότερο, θες κι άλλο, θες, θες, θες… Τα πράγματα αγριεύουν.
Σαν αέρας δυνατός, που όμως κάποια στιγμή ίσως σε γκρεμίσει και σπάσεις τα μούτρα σου… Και συμβαίνει. Γκρεμίζεσαι. Σπας τα μούτρα σου. Δεν πειράζει. Θα ξανασηκωθείς.
Το θέμα είναι ότι ένιωσες τον αέρα.. Θα ξαναφυσήξει πάλι. Χωρίς να το περιμένεις… Στρίβω στη γωνία και μπαίνω στο παρκινγκ ενώ το τραγούδι τελειώνει.. Πρέπει να βγω από το αυτοκίνητο.. Βγαίνω.. Δεν φυσάει καθόλου…
Φεύγω από το πάρκινγκ, κατεβαίνω Σίνα, στρίβω Πανεπιστημίου. Προχωράω προς το θέατρο. Κάθε μέρα πάλι αυτό θα γίνεται για να φτάσω στο «Βρετάνια»…
Παρατηρώ φάτσες, κινήσεις, και το βήμα μου γίνεται όλο και πιο γρήγορο. Προσπερνάω τρεις τύπους που παίζουν μουσική στο δρόμο. Sing, sing, sing του Benny Goodman . Γυρνάω πίσω και ρίχνω ψιλά.
Στέκομαι λίγο και τους ακούω.
Ρίχνω κι άλλα ψιλά, και ξαναπαίρνω το δρόμο για το θέατρο…
Ο ρυθμός του συγκεκριμένου κομματιού μου καθορίζει τη διάθεση. Το βηματισμό επίσης.
Χαμογελάω και θυμάμαι πως ήταν λίγα χρόνια πριν οι ίδιες εικόνες από τις οποίες τώρα περνάω…
Τα κεφάλια δεν ήταν τόσο σκυμμένα, στα ΑΤΜ περίμενες ουρά, από τα μαγαζιά βγαίνανε με σακούλες, τα καφέ ήταν γεμάτα, οι γυναίκες είχαν άλλο αέρα. Ψεύτικο. Αλλά άλλο. Φούρνοι με βιτρίνες χλιδάτες, εστιατόρια τίγκα από δικηγόρους και κουστουμάτους, πάρκινγκ φίσκα, και περίπτερα γεμάτα περιοδικά με ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο. Άλλοι το λέγανε ανάπτυξη, άλλοι πελατειακό καπιταλισμό, άλλοι φούσκα. Ό,τι και να ήταν τελείωσε. Έχω κάνει γύρισμα σε κάθε γωνία της συγκεκριμένης περιοχής, κάθε ώρα, κάθε μέρα, σε κάθε εποχή και ηλικία.
Τώρα το σκηνικό αλλάζει. Παρόλα αυτά ο κόσμος προχωράει. Με δυσκολία. Αλλά προχωράει. Πάλι θα βγει βόλτα, πάλι θα πιει καφέ, πάλι θα ακούσει μια μουσική που θα του φτιάξει τη διάθεση -έστω για λίγο-, πάλι θα κοιτάξει τις ωραίες γάμπες που θα περάσουν από πλάι του. Αλλάζουν οι αγωνίες. Αλλάζουν οι τρόποι σκέψης. Αλλάζει η έκφραση. Έτσι γίνονταν πάντα αυτές οι αλλαγές.
Απότομα. Βίαια. Άγρια. Όπως ο ρυθμός του συγκεκριμένου κομματιού. Θα το ζήσουμε και αυτό. Ο καθένας με τις αντοχές του και κάνοντας αυτό που ξέρει και του αξίζει.
Πλησιάζω στο θέατρο και η μουσική ακόμα υπάρχει στο background. Sing, Sing, Sing και ξαφνικά ένας πιτσιρικάς αρπάζει την τσάντα μιας γυναίκας. Παγώνω στο φανάρι. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί, και τη φωνή αυτής της γυναίκας δεν την έχω ξανακούσει.
Την αρπάζει, τρέχει, χάνεται πριν προλάβει κανείς να αντιδράσει. Φάσκω. Αντιφάσκω.
Έχω ευθύνη; Ναι. Που; Πόσο; Γιατί; Άρνηση. Ένταση. Όλα δικαιολογημένα. Όλα έχουν θέση
Η δικιά μου ποια είναι; Ενοχές που πάω στην πρόβα; Ναι. Λάθος μου. Η απολογία για το «αυτονόητο» είναι λάθος.
Άρα; Τι κάνω; Παρατηρώ τις αλλαγές και ρισκάρω. Ίσως και να προτείνω κάτι στο μέλλον μέσα από τη δουλειά μου. Τα πάντα ρει. Κι εγώ πλάι σ’ αυτά…
12 τη νύχτα. Πρόβα τέλος. Έξω από το θέατρο και κατευθύνομαι προς κοντινό μπαράκι. Άλλο σκηνικό. Έρημη πόλη. Αγριεύεσαι λίγο. Τόσες ακραίες εναλλαγές στη ζωή μιας πόλης δε θυμάμαι να έχω ξαναδεί.
Θυμάμαι όμως άλλες πόλεις στο εξωτερικό που όποτε βρισκόμουν στο δρόμο τέτοια ώρα έμοιαζαν λίγο με τη δική μου τώρα. «Σαν τη ζωή της Αθήνας, πουθενά στον κόσμο» έλεγα τότε. Κίνηση έξω τη νύχτα, ασφάλεια, διασκέδαση. Σαν τα τζιτζίκια ήμασταν, που ήρθε απότομα ο χειμώνας και μας πάγωσε. Παρόλα αυτά μπαίνω στο μπαράκι.
Μου έρχεται αυτός ο ευχάριστος ήχος κόσμου και μουσικής. ‘’Suspicious Minds’’ – Elvis Presley. Σκανάρω. Έχει κόσμο. Κανονικό. Καλό αυτό. Υπάρχουν κι άλλοι σαν εμένα που αντιστέκονται. Μιλάνε, γελάνε, φλερτάρουν, έχουν δύναμη. Όμορφη αφέλεια. Απαραίτητη.
Άλλοι αναλύουν, άλλοι ανταλλάσσουν γκομενικά βλέμματα. Αλλοι είναι σε κατάθλιψη καθότι προσφάτως άνεργοι…
Οι τύψεις πάνε πάλι να έρθουν. Τις διώχνω. Ενοχές. Γιατί; Εγώ κάθε σεζόν άνεργος είμαι από φύση επαγγέλματος.
Συνήθως μετά από μία πρόβα ή παράσταση είσαι στην τσίτα και πάντα ένα ποτό βοηθάει. Ειδικά τώρα, που το πρωί δεν υπάρχει γύρισμα, dead-line ή επεισόδια να παραδοθούν… Ηθοποιοί. Παράξενα όντα. Παράξενες σχέσεις που στο τέλος της ημέρας όμως κάτι αφήνουν. Ενίοτε δυνατό… Χάνονται, βρίσκονται, χωρίζουν, ξανασμίγουν και μέσα από τους ρόλους και την ψεύτικη πραγματικότητα της σεζόν μεγαλώνουν εντέλει μαζί. Κάθε κουβέντα μοιάζει με την προηγούμενη. «Οικονομική Κρίση».
Ξαφνικά
μια κοπέλα ρίχνει ένα μπάτσο στο φίλο της. Μάλλον της ζήτησε να χωρίσουν.
Κλάμα, κακό… Χωρισμός και προ ΔΝΤ, και μετά
Ένας άλλος στη δική μου παρέα χωρισμένος κι αυτός κλαίει τη μοίρα του για τη Σοφία που τον παράτησε. Αρχίζω να τον παρηγορώ. Δεν πιστεύω τίποτα από όσα λέω αλλά, αντρική αλληλεγγύη…
Τι θα κάνουμε; Που θα δουλέψουμε; Μήπως να φύγω έξω; Κλασσική ερώτηση που όλοι θέτουν. Το ένα σήριαλ κόβεται μετά το άλλο. Τα θέατρα θα δουλέψουν; Έχω τις ίδιες αγωνίες όμως παράλληλα αναρωτιέμαι αν μία τόσο μικρή χώρα είχε χώρο για τόσα πολλά σήριαλ, τόσους πολλούς ηθοποιούς, τόσες πολλές σχολές, και τόσες πολλές ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ. Πόσο άμοιροι είμαστε; Το βουλώνω και δε λέω τίποτα. Μιλάνε όλοι. Ομως η μουσική αρχίζει να καλύπτει τις φωνές τους. Επιλέγω να ακούω μόνο τη μουσική και χάνομαι στις σκέψεις μου. Κοίτα να δεις που τώρα «η ζωή μου» αντιγράφει την «τέχνη μου». Αυτή τη σκηνή την έχω γυρίσει δεκάδες φορές στο παρελθόν -ακόμα και στο ίδιο μπαράκι-για ένα από τα σήριαλ μου.
Μόνο που τώρα λείπουν οι κάμερες και το συνεργείο. Γελώ μόνος μου κι αρχίζω να βαριέμαι. Θέλω να φύγω. Μεγαλώνω. Παράλογη ταχύτητα καριέρας μειώνεται. Μοιραία. Ευτυχώς. Αλλιώς πως θα εκτιμηθεί; Πως θα διαχωριστεί; Από που; Από τη ζωή. Πρέπει να διαχωριστεί; Μήπως ήταν καλύτερα στα σήριαλ μου; Ηταν. Μεγαλώνω. Με κρίση, χωρίς κρίση, εγώ πάλι θα μεγάλωνα. Γράψε, γύρισε, παίξε, απόλαυσε, και φυσικά απολογήσου. Στην Ελλάδα είσαι. ΟN camera.. OFF πως είναι; Πιο δύσκολα.. Όμως χωρίς OFF υπάρχει ON; Όχι. Αρα; Και μόνο που τα σκέφτομαι αυτά Πολυτέλεια. Η μήπως Σαχλαμάρα;
Ο πλαϊνός είναι σε χειρότερη θέση. Ο τάδε και ο τάδε και ο τάδε.. Εύκολη σκέψη. Ομως ηλίθια και αδιέξοδη, συντηρητική δικαιολογία, όσων ανίκανοι στέκονται να παλέψουν. Παθητικοί, βολεμένοι, δειλοί που απλά αναπνέουν, τρώνε και κρίνουν.
Ζωές άλλων. «Πάντα γι άλλους μιλάμε, έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε» έλεγε η Αλεξίου σε τραγούδι της.. Κοίτα που είχε δίκιο. Γίνομαι επικίνδυνα αυστηρός. Δεν με βοηθάει αυτό. Αυτή η σκέψη πάει. Εφυγε. Αφιλτράριστη. Μαζί της φεύγω κι εγώ.
Μπαίνω στο αυτοκίνητο. Επιστρέφω σπίτι. Ξενύχτησα πάλι.Στο ράδιο ο Σαββόπουλος. ‘’Τι έπαιξα στο Λαύριο’’. Πόσο γλυκό είναι αυτό που ακούω. Ακούω τους στίχους ‘’Ζούμε σ’ ένα όνειρο που τρίζει’’…΄Οπα… Και τότε αυτές τις ανησυχίες είχαν. Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Χρόνος. Φόβος. Για μια στιγμή μου λείπει η οικογένειά μου. Τα τραπέζια τις Κυριακές. Η αλήθεια που είχαμε με τη μάνα μου και τον αδελφό μου, η Μάγδα, η Ανθή, τα 80’ς και η ανεμελιά τους.
Δηλαδή μου λείπει ‘’εγώ παιδί’’.
Είμαι ακριβώς όπως όταν ήμουν μικρός; Κοιτάζομαι στον καθρέφτη.
Όχι, ρε, μαλάκα.
Τότε γιατί νιώθω έτσι; Αν είχα ένα παιδί; Σίγουρα θα ήταν διαφορετικά. Ή μήπως το ίδιο θα ήταν, απλά θα εκτονωνόμουν εκεί. Μπααα...Θα μου χαμογελούσε και όλα θα πέρναγαν…
Το τραγούδι, θες δε θες, σε σπρώχνει σε τέτοιες σκέψεις… Μα, αν οι γύρω τα μεγαλώνουν με ψέματα, εγώ πως θα το μεγαλώσω με αλήθειες; Αν και ένα παιδί πάντα ξέρει, πάντα καταλαβαίνει, και πάντα χρεώνει. Στους γονείς. Αυτή είναι η δουλειά του.
Μου έρχεται η ευχή που πάντα ακούω να δίνουν σε μαιευτήρια και βαφτίσια… «Να σας ζήσει, να το χαίρεστε και να το δείτε όπως εσείς επιθυμείτε». Δεν υπάρχει πιο ηλίθια, πιο άκυρη, πιο εγωκεντρική ευχή. Η λογική βάζει τελεία σ’ αυτές τις σκέψεις. Εξάλλου έχω χρόνο ακόμα. Η Κηφισίας άδεια εντελώς. Φτάνω σπίτι αλλά το τραγούδι δεν έχει τελειώσει. Κάνω ακόμα μια βόλτα το τετράγωνο, για να το ακούσω όλο. Παρατηρώ πως όλα τα πατζούρια είναι ερμητικά κλειστά. Παλιότερα δεν ήταν. Μην ξεχάσω να κλείσω κι εγώ τα πατζούρια, να βάλω συναγερμό, να παροπλιστώ, να με πιάσει κλειστοφοβία. Πρέπει να φοβάμαι. Αλλιώς είμαι βλάκας… Υπάρχει κι αυτή η «συμμορία με τα καλάσνικοφ».
Πόσο δεν ταιριάζουν αυτές οι σκέψεις με αυτήν τη μουσική. Γιατί δεν γράφονται τραγούδια πάλι σαν αυτό; Ίσως γιατί πάντα μετά από χρόνια εκτιμάμε και καταλαβαίνουμε ό,τι δημιουργήθηκε κάποτε. Μάλλον έτσι θα γίνει και στο μέλλον… Άρα; Αισιόδοξο αυτό. Έφτασα σπίτι.
Μπαίνω σπίτι. Πετάω κλειδιά, βγάζω παπούτσια. Θα αρχίσει να χαράζει σε λίγο… Βάζω ένα ουισκάκι. Γαλήνη… Η τσίτα αρχίζει να εξατμίζεται. Μ’ αρέσει το σπίτι μου. Είμαι τυχερός που το έχω και τυχερός που μου αρέσει. Ψάχνω στο laptop μουσική . ‘’Chopin –Nocturne in C minor’’. Μελαγχολικό λίγο. Σημειώνω ατάκες, ιδέες, προτάσεις. Επεξεργάζομαι ότι άκουσα σήμερα. Πρέπει να γράψω. Έχω τις ταινίες που είναι σε εξέλιξη. Πρέπει να γράψω. Ανάβω τσιγάρο και νιώθω ότι απόψε αντέχω τον εαυτό μου. Ας μη γράψω δεν έγινε και τίποτα… Χαλαρά. Δεν μας βλέπει κανείς.
Καμία εικόνα. Κανένας θεατής. Ισορροπία.
Σε λίγους μήνες γίνομαι 37. Χωρίς γάμο, χωρίς παιδί, χωρίς μονιμότητα. Πώς γίνεται αυτό;
Οι μισοί μου συμμαθητές ήδη έχουν βάλει μπρος τα διαζύγιά τους. Μα που έκανα λάθος; Η μήπως δεν έκανα; Μάλλον δεν αντέχομαι. Ή μάλλον δεν αντέχω εγώ να ξέρω τι δε θέλω, και να το κρατάω. Τελικά ίσως είναι καλύτερα να μην ξέρεις τι θέλεις και να δοκιμάζεις στην ζωή σου, παρά να συντηρείς κάτι από ανασφάλεια, που βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι δεν το θες… Για λίγο δεν υπάρχει το άγχος των λογαριασμών και της συντήρησης. Για λίγο. Το επιβάλλει η μουσική.
Για λίγο θα ακουμπήσω πιο βαθιά. Για λίγο. Αφού μπορώ και θέλω. Σε όποια χώρα, σε όποια εποχή, σε όποια συνθήκη και σε όποια κρίση. Για λίγο είναι ωραία να ακουμπάμε βαθιά
Θυμόμαστε έτσι. Τον εαυτό μας. Όσοι δεν μπορούν να μείνουν για λίγο μόνοι τον χάνουν. Ούτε τηλεόραση, ούτε ίντερνετ, ούτε άλλες πληροφορίες, ούτε φωνές. Φτάνει. Για λίγο. Να βρούμε τα ίσα μας. Μου λείπει. Έλα μωρέ σιγά.
Η ιδέα σου λείπει. Ε και; Σε όλους η ιδέα λείπει. Παύση. Αρχίζει να χαράζει. Μεθαύριο πρεμιέρα στο Amadeus. Γιατί το κάνω; Το αγαπάω; Είμαι εγώ αυτό; Μάλλον κομμάτι μου είναι. Ναρκισσιστικές, χαοτικές σκέψεις. Ξεκόλλα. Εδώ ο κόσμος καίγεται. Κάνε το σταυρό σου που έχεις δουλειά. Είσαι αχάριστος; Είσαι τρελός; Γράψε. Άνθρωποι περιμένουν από εσένα. Πρέπει να εξασφαλίσεις τα πιο δύσκολα που λένε ότι θα έρθουν. Ε και; Εμένα τι θα μου μείνει στο τέλος; Τίποτα. Αυτό εδώ τώρα. Αυτό το «Για λίγο». Τι ωραία πολυτέλεια να μπορείς να ακούς αυτή τη μουσική και να ταξιδεύεις για λίγο. Πολυτέλεια το αυτονόητο; Ναι. Εδώ μας έφτασε η εποχή μας. Να θεωρείται πολυτέλεια το αυτονόητο. Οι δειλοί και οι ανίκανοι να σου καθορίζουν τη διάθεση, τις σκέψεις, τις αποφάσεις και εντέλει την ποιότητα. Θυμώνω; Μπααα… Απλά το αποστρέφομαι. Δικαίωμά μου είναι. Εξάλλου κύκλος είναι και θα ολοκληρωθεί. Παλιότερα είχαν τη θρησκεία να φοβούνται. Μετά ήρθαν οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι… Και τώρα; Τώρα το βαφτίσαμε «μοίρα» και «κάρμα». Ότι είναι να γίνει θα γίνει.
Τα ίδια και τα ίδια σε άλλες version, και άλλες εποχές. Μέτρο. Λογική. Συναίσθημα. Ο καθένας τα βάζει με τη δική του σειρά. Δύσκολα τα πράγματα. Εγώ όμως τώρα για λίγο, αυτήν τη συγκεκριμένη στιγμή, με αυτήν τη συγκεκριμένη μουσική, είμαι τόσο καλά. Χαράζει. Δεν έκλεισα κανένα πατζούρι.
Οι πρώτες γραμμές του ήλιου αρχίζουν να μπαίνουν μέσα. Γι’ αυτό φτιάχτηκαν τα παράθυρα. Για να μπαίνει φως.
Μακάρι και αύριο να κρατηθώ και να μην τα κλείσω. Ίσως σε λίγες μέρες, όλες αυτές οι σκέψεις να είναι παλιές. Ξεπερασμένες από τα γεγονότα.
Ίσως κι εγώ ο ίδιος να τις ακυρώσω, να τις ειρωνευτώ.
Οι μουσικές τους όμως, ότι και να γίνει, πάντα θα υπάρχουν.
4 comments
48 comments
ελculture
2 comments
31 comments
0 comments
ο νεοδιοριζόμενος καθηγητής θα παίρνει καθαρά 660 (ή 575) ευρώ τον μήνα.
38 comments
Σκεφτόμενος διαφορετικά και εκτός πεπατημένης, άλλαξε με τόλμη τα πρότυπα γύρω του και μαζί τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων
4 comments
Ο χωρισμός»
το ελculture
4 comments
Σε κάποια στιγμή η πρώην υφυπουργός κυρία Θ. Τζάκρη ρώτησε τον Πρωθυπουργό ποιες κοινωνικές ομάδες στηρίζουν το κυβερνητικό έργο και με ποιούς είμαστε και ο κ. Παπανδρέου απάντησε:
«με τους ανθρώπους της δουλειάς,
με τους επενδυτές που εμπιστεύονται την χώρα μας και επενδύουν,
με τις τράπεζες που στηρίζουν την πραγματική αγορά
και γενικά με τον πολίτη με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου
7 comments
το σταυρό ως νοσηρό φαινόμενο
αναγκαζόμενος να πηγαίνει στο καφενείο
8 comments
7 comments
3 comments
Drive
το ελculture
7 comments
από εδώ
51 comments
12 comments
τα πέντε προβλεπόμενα στάδια
55 comments
Έχουμε Πάπα
Εκτός Νόμου και Χρόνου
Αποστολή στην Μπριζ
το ελculture)
0 comments
6 comments
16 comments
είκοσι περίεργοι τύποι σώζουν την πατρίδα. Στέκονται πάνω σε μια νησίδα μόνοι τους, ενώ τα ορμητικά νερά του ποταμού Χάντσον τους χτυπούν
8 comments
Μελαγχολία
συνέντευξή του
το ελculture
3 comments
Η Φωτό Μου
Old Boy
Προβολή πλήρους προφίλ
BUZZ
SYNC
Powered by Blogger
free counter with statistics